Wpis do Rejestru kamienicy na ul. Tarnawskiego 3 w Przemyślu

Kamienica przy ul. Leonarda Tarnawskiego 3 w Przemyślu usytuowana jest w zabudowie zwartej. Wybudowana została przed 1895 r., co wynika z wykazu ulic, placów i domów w mieście Przemyślu sporządzonym w 1895 r. Wówczas kamienica posiadała numer konskrypcyjny 684 i znajdowała się pod adresem Dworskiego 48. Nazwa ulicy Leonarda Tarnawskiego została nadana między 1910 a 1932 r.

Dwupiętrowy budynek kamienicy jest murowana i w całości podpiwniczonyi – sklepienia ceglane odcinkowe. Dwuspadowy dach został pokryty wtórnie blachodachówką. Założona na rzucie nieregularnego prostokąta. Elewacja frontowa (zachodnia) siedmioosiowa z dwoma bocznymi dwuosiowymi ryzalitami, w osi środkowej znajduje się wejście do budynku – drzwi drewniane, dwuskrzydłowe z nadświetlem. Poszczególne kondygnacje podzielono gzymsami, a całość wieńczy koronujący gzyms wsparty na kroksztynach, które stanowią dekorację okien strychowych. Cokół wyodrębniony z lica ściany, przepruty oknami piwnicznymi. Parter boniowany pasowo, otwór drzwiowy ujęty profilowaną opaską i pilastrami, otwory okienne obramione profilowanymi opaskąmi z płycinową dekoracją w nad i podokiennikach. Górne kondygnacje gładko tynkowane, ryzality ujęte boniami, okna pierwszego piętra w ryzalitach połączone naczółkami segmentowymi, pozostałe szczytami z głowami kobiecymi i motywem roślinnym pod nimi, a w podokiennikach girlandy. Otwory okienne drugiego piętra z profilowanymi opaskami z klińcami i gzymsami powyżej. Elewacja podwórzowa (wschodnia) gładko tynkowana, asymetryczna. Układ wnętrza dwu i pół traktowy z klatką schodową usytuowana w tylnym trakcie.

Kamienica przy ul. Leonarda Tarnawskiego 3 położona jest na terenie dzielnicy willowej znajdującej się w trójkącie zabudowy wyznaczonej ulicami: Dworskiego od nr 36, Leszczyńskiego, Tarnawskiego, tzw. Kreyczówka, w jej północno – zachodniej części, wpisanej do rejestru zabytków pod pozycją A – 624. Usytuowana w początkowym odcinku ulicy, wraz z sąsiadującymi kamienicami tworzy zwartą, historyzującą zabudowę z końca XIX stulecia. Stanowi ważny element dzielnicy willowej zabudowanej wielorodzinnymi budynkami mieszkalnymi. Wybudowana została jako obiekt pełniący funkcję mieszkalną, jednak w okresie międzywojennym utworzono tu ochronkę żydowską fundacji Fischera Goldmanna, a kilka lat po II wojnie światowej w części budynku, prawdopodobnie na pierwszym piętrze mieściła się Rada Gminy Żydowskiej (Kahał) z biblioteką i salą spotkań. Z czasem Kahał uległ likwidacji, a kamienica powróciła do swojej pierwotniej funkcji mieszkalnej.

Budynek stanowi przykład kamiennicy czynszowej z końca XIX wieku o średnim standardzie wyposażenia o zachowanej oryginalnej dekoracji elewacji frontowej. Posiada czytelny układ wnętrza oraz pierwotne elementy wyposażenia w postaci: drewnianych przeszklonych drzwi prowadzących z sieni do korytarza, barwnej posadzki w sieni i w parterze korytarza, drewnianej podłogi ułożonej w „jodełkę” na pierwszym piętrze w korytarzu.