Zespół cerkwi pw. św. Paraskewy w Radrużu wyróżnia się wyjątkowymi wartościami jako ważne materialne świadectwo tradycji artystycznych Kościołów wschodnich na ziemiach Rzeczypospolitej. Cerkiew, która zbudowana została prawdopodobnie pod koniec XVI w. lub w 1 poł. XVII w., zaliczana jest do najstarszych drewnianych świątyń obrządku wschodniego zachowanych na terenie Polski. Pomimo przebudowy z XVIII w., wynikającej prawdopodobnie z ewolucji rytu liturgicznego, posiada wysoki walor autentyzmu, a tym samym dużą wartość typologiczną jako ogniwo linii rozwojowej drewnianej architektury cerkiewnej.
Świątynia stanowi bezcenny przykład indywidualnych rozwiązań będących lokalną próbą adaptacji cech cerkwi murowanych. Jest wybitnym dziełem w typie z czworoboczną kopułą nad nawą. Na tle obiektów sakralnych swego czasu wyróżnia się wyjątkową konstrukcją owej kopuły, bogactwem detalu architektonicznego oraz najwyższym poziomem wykonawstwa. Niewątpliwie jest dziełem profesjonalnego warsztatu ciesielskiego wywodzącego się z miejskich, cechowych tradycji budowlanych, wykorzystujących doświadczenia ciesielstwa późnogotyckiego Kościoła zachodniego.
