W dniu 27.08.2020 na stanowisku archeologicznym Malhowice 9/AZP/110-84/81 na powierzchni 17,5 ara, na działce o nr ewid. 427, na kilometrażu od 6 + 480 do 6 + 585 roku dokonano częściowego odbioru badań wykopaliskowych (pod przebudowywaną drogą wojewódzką nr 885).
W trakcie prac archeologicznych zgłoszonych do odbioru konserwatorskiego zarejestrowano i zadokumentowano:
- 130 obiektów archeologicznych (o nr inwentarzowych od 1 – 130);
- Spośród nich wyróżniono pod względem funkcji:
- 88 dołków posłupowych (niektóre z nich tworzą ślady konstrukcji naziemnych, przynajmniej po trzech funkcjonujących w pradziejach chatach)
- 29 jam gospodarczych
- 1 palenisko otwarte
- 2 piece garncarskie z jamami przypiecowymi do wypału ceramiki
- 1 pochówek, ludzki szkieletowy kultury mierzanowickiej
- 6 zagłębionych obiektów w typie półziemianki
- Podczas badań archeologicznych pozyskano liczny materiał zabytkowy w większości
reprezentowany przez ceramikę, w tym głównie toczną na kole. Na szczególną uwagę zwracają zabytki takie jak:
- fragmenty importowanej amfory z terenu cesarstwa rzymskiego: w tym cześć szyjki;
- zapinka brązowa, prawdopodobnie grupa VI wg. Almgrena, typ A159;
- aplikacja kościana z nawierconym otworkiem z grobu datowanego na wczesną epokę brązu;
- dwa, częściowo zachowane kościane grzebienie z okresu wpływów rzymskich;
- przedmioty żelazne reprezentowane przez fragmenty noża oraz sierpa (OWR);
- Pozyskany materiał ruchomy pochodzi z eksploracji obiektów i zainwentaryzowany został w inwentarzu masowym. Łącznie odkryto 2344 fragmenty ceramiki zainwentaryzowane pod numerami inwentarzowymi od 1 do 304. Masowe zabytki ruchome reprezentowane są także przez 2270 fragmentów polepy, w większości stanowiących elementy konstrukcyjne ścian pieca i rusztu; 54 przedmioty kamienne,
w tym rozcieracze i osełki, 793 fragmenty kości zwierzęcych oraz jeden kompletny szkielet człowieka (grób-ob. 518) a także kości psa z obiektu 533; 10 przedmiotów żelaznych wśród których wyróżnić można fragment noża oraz sierpa. - Obiekty archeologiczne posiadały zróżnicowaną miąższość. W przypadku małych obiektów stanowiących pozostałości słupów od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Zdecydowana większość jam gospodarczych o zasobowym charakterze, cechowała się większą głębokością od 60-80 do ponad 200 cm.
Przebadana przedmiotowa część stanowiska Malhowice 9 stanowi osadę z okresu wpływów rzymskich a od północnej strony łączy się ze stanowiskiem Malhowice 23, (równocześnie badanym na pozostałym odcinku drogi), które datowane jest na wczesną epokę brązu (kultura mierzanowicka).
Obecny etap III badań na stanowisku Malhowice 9 stanowi kontynuację wcześniej prowadzonych badań na tym stanowisku i potwierdza dalszą jego kontynuację generalnie związaną z okresem wpływów rzymskich z pojedynczymi elementami kultury mierzanowickiej.
